Het is zomer! Oftewel: ik heb heel veel zin om te gaan kamperen en wandelen door de bergen.. maar we gaan nog lang niet! Gelukkig is er de Tour de France, én oude vakantiefoto’s. Drie jaar geleden kampeerden we in Italië, in de Dolomieten, en wandelden we onder andere rondom de nogal bekende Tre Cime de Lavaredo. De drie ‘schoorstenen’ zijn zo bekend, dat je in het begin in een soort file van wandelaars belandt. Maar daarna begint het eigenlijk pas…
Leave a Commentexploring janneke Posts
Met alle bakken regen die de afgelopen dagen uit de lucht kwamen, zou je bijna vergeten dat je op veel plekken in Nederland doorgaans ook fijn kunt wandelen. Gewoon op een zondagmiddag, rondstruinen en verder lekker niets. Dat is wat we eerder deze maand deden, over twee Brabantse landgoederen bij Chaam: Valkenberg en Hondsdonk. Beide landgoederen bestaan voor een groot deel uit bos, met kleine paadjes, beekjes en vennetjes. Je kunt er prima een paar uur rondlopen. Wij parkeerden de Greenwheels vlakbij landgoed Valkenberg. Er is niet echt een parkeerplaats, maar je kunt aan het eind van de doodlopende weg je auto kwijt (Valkensbergseweg). Er is iets verderop ook een bushalte. Je loopt door een hek, langs het pad, waar een hoge heg je van het grote landhuis scheidt. Daarna gaat het pad na wat bochten over een lange eikenlaan. Vanaf daar loop je een groot stuk over kleine, bochtige paadjes. Soms moet je…
Leave a Comment
Toen wij onze camper-4-bij-4 ophaalden in IJsland, vorige herfst, werd ons op het hart gedrukt goed op het weer te letten, en desnoods langer op een plek te blijven. Ons plan was nog wat vaag: eerst naar de Westfjorden, vervolgens naar het noordoosten. Als het weer in het zuiden slechter zou worden, konden we volgens de man van Kuku (het camperverhuurbedrijf) net zo goed doorrijden naar Ásbyrgi. Een grote canyon, ten noorden van Dettifoss, vooral populair bij de IJslanders die er graag de zonsondergang komen bekijken in de zomer….
Leave a Comment
Bijna zes jaar geleden maakten we enthousiast plannen om te gaan kamperen in Frankrijk. We wilden naar de Alpen en de Provence én wandelen. En dus had ik wandelschoenen nodig. Echte wandelschoenen. Dus ik naar de Bever in Groningen, waar ik toen woonde. Met mijn vakkenvulspaarcenten. En eigenlijk geen idee wat ik nou moest kiezen. Gelukkig wisten ze daar heel veel van al die schoenen die daar uitgestald stonden. Wandelschoenen zijn er namelijk in diverse categorieën, afhankelijk van je wandeldoel. Wij wilden voornamelijk wandelen mét hoogteverschil, en rotsachtig terrein leek me wel gaaf. En dan heb ik ook nog smalle voeten. Bij de Bever wisten ze er wel raad mee, en na veel passen en over hindernissen in de winkel wandelen, bleken de paarse Hanwag Tatra’s het meest geschikt. De weken erna liep ik ze in, op de bult bij Kardinge. Bij lange na niet genoeg, kwam ik achter toen…
Leave a Comment
In 2014 gingen we naar China, ruim 3 weken, met backpack en een vaag plan: eerst naar Chengdu en omgeving, dan hopelijk Tibet en eindigen in Shanghai. Chengdu is vooral bekend van de schattige panda’s in het onderzoeks- en opvangcentrum, maar in de omgeving is nog veel meer te doen en te zien. Zo kun je vanaf hier de bus nemen naar Jiuzhaigou, één van de bekendste nationale parken van China. Dat wil zeggen: vooralsnog vooral bekend onder Chinezen. Veel hostels in Chengdu organiseren korte tripjes hierheen, maar wij wilden graag meer tijd hebben. Met wat hulp van de aardige mensen bij Mix hostel kochten we buskaartjes. We bleken de plekken midden op de achterbank te hebben gekregen. Extra beenruimte, en extra veel uitzicht. Onze buren stopten ons allerlei Chinese lekkernijen toe, terwijl het uren leek te duren voordat we de miljoenenstad uit reden. Maar al snel werden de flats…
Leave a Comment
Soms word je ineens herinnerd aan een uitzicht, lang geleden. Onlangs las ik het boek America, van Jean Beaudrillard. Nu was ik niet altijd fan van al die grote Franse sociologen en al hun tienregelige zinnen, maar de omschrijving van de sensatie die je voelt in Death Valley zorgde ervoor dat ik me even terug in de VS waande, in plaats van de drukke trein naar het werk. Natuursensatie, dat is het.
Leave a Comment
Vorig jaar waren we in IJsland. Wat klinkt dat al lang geleden! Maar het was in de herfst, dus dat valt op zich nog mee. En IJsland valt in de herfst ook best mee zeg, we vielen van de ene verbazing in de andere. Reykjavik is een gezellig stadje waar je heerlijk tot rust kan komen. Maar na een paar dagen word je gewoon té nieuwsgierig naar de rest van het eiland. Wij gingen op pad met een 4×4-camper van Kuku, wat gezien ons plan om ook naar de Westfjorden te gaan wel zo handig was. Onze eerste stop was bij Þingvellir, waar de twee uit elkaar schuivende aardschillen heel duidelijk te zien zijn. Na een fris eerste nachtje op de camping, begonnen we aan onze eerste wandeling. Je kunt direct bij de camping starten, al zijn de eerste paar honderd meter langs de weg. Daarna waan je je een…
Leave a CommentFollow my blog with Bloglovin Sinds een tijdje volg ik blogs via Bloglovin. Heel veel blogs bekeek ik even, of vaker. Uit interesse, of omdat ik specifiek op zoek was naar iets. En toen vroeg ik me af waarom ik niet zelf weer iets zou toevoegen, verhalen zou delen. Dus bij deze, mijn voornemen om weer te beginnen. Binnenkort!
Leave a Comment
Maria en ik wilden Mount Kinabalu beklimmen. We hadden zo’n beetje uitgezocht dat we best zelf naar het national park konden gaan en een permit konden regelen en vlak buiten het park konden slapen. Dan hoefden we niet eerst helemaal naar Kota Kinabalu (dat is ruim twee uur verder) en ook niet minstens tweehonderd euro meer te betalen aan berghutmonopolisten en commissie. Zo gezegd, zo gedaan! Helaas vreesden we opnieuw een grote fout te maken door met weinig geld op weg te gaan, maar dat is natuurlijk wel extra spannend. Gelukkig hoorden we dat er in het stadje voor het national park een bank zat, dus gingen we maar gewoon naar het national park. Het zoals altijd nog vroeg, dus we hadden alle tijd. Bij het national park aangekomen moesten we uitleggen waarom we de berg in één dag wilden beklimmen. We hadden twee redenen: we zijn arme studenten en…
Leave a Comment
Na ons duikavontuur in Semporna, vertrokken we met de bus naar Sukau. Dachten we. We werden uitgezet op de kruising die 43 km voor Sukau ligt, het mannetje van de bus zei dat we op de volgende moesten wachten. Al snel kwamen er andere mannetjes aan om ons te vertellen dat we wel met hun busje mee konden. We waren een beetje aan het twijfelen of we dat wel moesten doen. Uiteindelijk kwam er nog een mannetje met een minuscuul autootje die ons probeerde te overtuigen dat er echt geen bus aan zou komen voor ons. Ik was wel overtuigd, maar hij belde nog even de busmaatschappij voor ons om z’n gelijk te bewijzen. Ondertussen brak er een tropische hoosbui los en tja, wat doe je dan? Met het mannetje met de minuscule auto meerijden natuurlijk. Hij reed belachelijk hard, maar dat bleek later ongeveer de regel te zijn op…
Leave a Comment